Toen ik rond m’n achttiende geïnteresseerd raakte in hekserij was het ‘in’. Het was in de tijd dat het boek Heks van Susan Smit uitkwam en diverse Amerikaanse heksen hadden ook net hun boeken uitgegeven. Er waren allerlei fora waar je over hekserij kon lezen en waar men op zoek was naar covens.
Ik verdiepte me al een tijdje in het spirituele boekenschap van de plaatselijke bieb en toen ik m’n eerste boek over hekserij las, was ik meteen geïntrigeerd. Nog steeds is hekserij de overkoepelende naam voor de levenswijze die allerlei voor mij interessante onderwerpen omvat. De vorm is in de loop der jaren echter wel erg veranderd. Waar ik me eerst vooral verdiepte in de magische kant van hekserij (werken met stenen, met wierook, spreuken schrijven en rituelen uitvoeren) ben ik me in de loop der jaren steeds meer gaan richten op leven volgens het ritme van de natuur. Daar heb ik geen grootse rituelen voor nodig en spreuken zet ik nog maar sporadisch in. Ik laat het leven liever lopen zoals het loopt en als iets niet lukt, doe ik zelfonderzoek om te ontdekken waarom het stagneert. Een stuk minder spannend misschien, maar voor mij zeker niet minder magisch. Alleen al het ontstaan van nieuw leven in het voorjaar, het loslaten in de herfst en het genieten van het naar binnen keren in de winter is voor mij pure magie. Die cyclus volgen, met alle uitdagingen, kansen en mogelijkheden die daarbij horen. En dat jaar in, jaar uit.
Ik merk de laatste maanden dat hekserij weer hip is. Gedurende de jaren dat ik Nanaya creëerde, cursussen schreef, jaargroepen en jaarfeestvieringen organiseerde kreeg ik sporadisch een aanvraag voor een interview. Vaak van middelbare scholieren die een profielwerkstuk over hekserij maakten. Daar werkte ik altijd graag aan mee. Leuk om de ‘nieuwe generatie’ te inspireren en informeren. De laatste maanden krijg ik echter steeds meer vragen van omroepen en kranten om mijn verhaal te doen. Zelfs de ochtendshow van Qmusic met Mattie en Marieke vroeg of ik interesse had (om voor 1 april) een vloek van het verjaardagsrad te komen verwijderen. Daar bedankte ik voor, maar uiteindelijk heeft Yvonne van Kruidenheks meegewerkt (je kunt het fragment vinden op Youtube).
Ik vind het alleen maar leuk als heksen wel mee willen werken aan zulke initiatieven. Het hoeft niet allemaal serieus te zijn, maar anders dan voorheen heb ik het idee dat het veelal vanuit oprechte interesse is in plaats van alleen sensatiebelust. Toch verbaast het me hoe vaak ik de vraag krijg, zoals gisteren van OmroepBrabant, of mensen ‘een dagje mee mogen komen kijken’. En dat willen ze dan filmen en er een item van maken. Wat verwachten ze dan dat ik doe overdag? Dat ik opsta en het huis met een bezem aan kant maak, met een rieten mand de natuur intrek om kruiden te plukken voor het ontbijt dat ik in een grote ketel boven een houtvuurtje opwarm, bij m’n altaar wierook aansteek en al trommelend mijn overleden voorouders oproep en de dag afsluit met een groots ritueel onder de volle maan? En tussendoor misschien wat magische woorden in een boek der schaduwen schrijf, of overal edelstenen en spannende rituele voorwerpen heb liggen? Dat kan natuurlijk allemaal en ik vind het alleen maar mooi als dat jouw manier van hekserij is, maar ik zou niet weten wat men tijdens zo’n dagje meelopen bij mij kan zien of filmen.
Voor mij is hekserij genieten van de wisselende natuur als ik met de hond wandel. Af en toe met een grijper van de gemeente in de hand om afval op te ruimen. ’s Ochtends yoga doen om m’n lijf fit te houden, mediteren en gezond eten. Bewust dankbaar zijn voor de fijne dingen in m’n leven en proberen niet te veel afgeleid te raken door de consumptiemaatschappij. Regelmatig reflecteren op welke kant m’n leven opgaat en indien nodig wat bijsturen. En daar artikelen over schrijven. Verder leef ik een leven als ieder ander, met ‘normale’ kleding, een gezin, een huis en een hond. Het enige zichtbare in m’n huis is m’n altaar, maar er zijn weken dat ik in die ruimte amper kom. Ik probeer het bij te houden qua seizoenen en vind het leuk om m’n viltontwerpjes daarop aan te laten sluiten. En het voelt fijn om te weten dat het in m’n huis staat, het geeft me toch een soort houvast of ‘aarding’. Maar grootse rituelen voer ik er zelden uit. En als ik dat wel doe, zijn die zo persoonlijk dat ik ze niet met de hele wereld zou hoeven delen in een ’60 seconds doc’.
Voor mij is het gewone leven al magisch genoeg en is er voldoende in het leven van alledag om mij te blijven boeien, uitdagen en inspireren. Hekserij is een innerlijke belevingswereld die moeilijk in een filmpje te vatten is. Ook ik ben begonnen met magisch schrift, edelstenen verzamelen en het trekken van de cirkel met een speciale athame. En ik denk dat die basis voor veel mensen die starten met hekserij prima is. Het is mooi om meer te leren over de tradities en te snappen waarom (veel) heksen bepaalde dingen doen. Niet voor niks komt dat terug in m’n schriftelijke cursus. Maar daarna hoop ik te laten zien dat hekserij meer is dan alleen dat. Juist niet alleen het grootse en zichtbare, maar het zit ook in het kleine en het alledaagse. Dat het draait om het bewust nadenken over woorden die je kiest en gebruikt en je geen kant-en-klare spreuk voor meer geld van internet trekt. Dat je leert ervaren welke aspecten van hekserij bij jou als persoon passen en welke je wil implementeren in je leven. De een gaat op in edelstenen, de ander verdiept zich in kruiden en weer een ander gaat op zoek naar een traditionele coven om zichzelf verder te ontwikkelen.
Hekserij is niet één weg voor iedereen, het is juist de weg die een ieder aflegt. Heel persoonlijk en vaak onzichtbaar voor de buitenwereld. Blijft er toch wat van die magie behouden ;)
